به نقل از «شبستان»

استان کرمانشاه با روش « کوشش و خطا» به توسعه نمی رسد

تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۴۶۵۸۰۲

خبرگزاری شبستان: استاندار کرمانشاه، منافع استان را خط قرمز مدیران خواند و گفت: مدیران باید با برنامه ریزی درست و تدبیر، برای دستیابی به توسعه تلاش کرده و با تمام توان و ظرفیت ممکن از منافع استان دفاع کنند.

به گزارش خبرگزاری شبستان از کرمانشاه،‍ مهندس هوشنگ بازوند استاندار کرمانشاه، یکشنبه(17 دی) در نشست کارگروه اقتصاد مقاومتی که در سالن تدبیر استانداری برگزار شد، گفت: نظام مهندسی استان همکاری مطلوبی با زلزله زدگان نداشته و حاضر نیستند تخفیف چشمگیری برای مردم زلزله زده در نظر بگیرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

 

وی افزود: این در حالی است که نظام مهندسی اصفهان در راستای کمک به زلزله زدگان تخفیف 70 درصدی لحاظ کرده اند.

 

 

استاندار کرمانشاه، تصریح کرد: اگر نظام مهندسی استان به همین روال ادامه دهد، از نظام مهندسی استان اصفهان دعوت می کنیم که به کمک مردم بیاید.

 

 

وی با انتقاد از اینکه جلسات اقتصاد مقاومتی توسط مدیران جدی گرفته نمی‌شود، اظهار کرد: سند راهبردی توسعه کشور اقتصاد مقاومتی است و کشورهایی که امروز پرچمدار توسعه در دنیا هستند، محور عملکرد و برنامه ریزی شان «نگاه به درون» یا به تعبیری همان اقتصاد مقاومتی بوده است.

 

 

بازوند، حوزه گردشگری را یکی از محورهای اصلی توسعه استان کرمانشاه برشمرد و ابراز کرد: میراث فرهنگی باید برنامه راهبردی و دقیق در این زمینه داشته باشد.

 

 

وی تأکید کرد: همه مسئولین و‌ کارشناسان معتقدند که گردشگری باید محور توسعه استان باشد و در این عرصه همه دستگاهها باید تلاش کنند و تمام مسئولیت نباید بر دوش میراث فرهنگی باشد.
 

 

استاندار کرمانشاه، خاطرنشان کرد: میراث فرهنگی در نشست آینده اقتصاد مقاومتی، باید برنامه جامع خود را برای نوروز ۹۷ ارائه کند.
 

 

وی متذکر شد: بدون برنامه ریزی درست و تدبیر، دستیابی استان به توسعه ممکن نخواهد بود لذا برای توسعه استان نمی‌توانیم با روش «کوشش و‌خطا» پیش برویم.

 

 

بازوند، با تأکید بر اینکه خط قرمز همه ما باید «منافع استان» باشد، اضافه کرد: مدیران استان باید با تمام توان، وجود و ظرفیت ممکن از استان دفاع کنند.
 

 

وی گفت: باور قلبی دارم که تنها راه نجات کشور؛ اقتصاد مقاومتی است لذا در این خصوص از هیچ مدیری نمی‌گذرم چرا که هر مدیری در اتوبان اقتصاد مقاومتی کند باشد، جا می‌ماند.

 

 

پایان پیام/81

منبع: شبستان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۴۶۵۸۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غفلت در بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز، چه بر سر آینده اقتصاد می آورد؟

به گزارش خبرآنلاین منابع نفت و گاز محدودند و هر روز هم از میزان‌شان کاسته می‌شود و از سوی دیگر، سوخت‌های فسیلی به واسطه تأثیرات سوئی که بر زیست‌بوم کره زمین می‌گذارند، اگر جایگزین مطمئنی برای‌شان پیدا شود، جایگاه و ارزش خود را در صنعت و اقتصاد جهان از دست خواهند داد؛ چنان‌که امروز شاهد گسترش سوخت‌های پاک و انرژی‌های سبز هستیم؛ ازاین‌رو حتی این احتمال وجود دارد که زودتر از آنکه منابع نفت و گازمان تمام شود، بی‌ارزش و بی‌مشتری بماند.

روزنامه شرق نوشت: پس چاره چیست و چه باید کرد؟ خرج‌کردن منابع و سرمایه‌های ملی در کشور به چنان مرز بحرانی رسیده که دیگر قطعا زمان و فرصت نداریم که چرخ را از نو اختراع کنیم و نسخه‌های بی‌مایه و فاقد پشتوانه اجرائی و عملیاتی ارائه دهیم. تنها گزینه پیش‌رو، گام‌زدن در مسیر تجربه‌های امتحان‌ پس‌داده و به ثمر نشسته است. تجربه همان‌هایی که مانند ما منابع خدادادی دارند، چه در داخل کشورشان و چه در میادین مشترک؛ اما با نگاهی متفات، درآمدهای حاصل از فروش نفت و گازشان را در عوض هزینه‌کرد برای بودجه‌های جاری به کانال‌های سرمایه‌گذاری هدایت‌ کرده و امروز، فصل خوشه‌چینی‌شان رسیده؛ کشورهایی مانند نروژ یا همسایگانی مانند امارات و قطر.

نفت و گاز برای این کشورها سرمایه ملی بوده، سرمایه را سرمایه‌گذاری کردند و هزینه‌های‌شان را هم از کنار همان سرمایه‌گذاری‌ها تأمین می‌کنند؛ نگاهی که شاید در کشور ما با راه‌اندازی حساب ذخیره ارزی و بعد هم صندوق توسعه ملی گام‌های نخستینش برداشته شد؛ اما از همان گام نخست و قدم اول فراتر نرفت؛ چراکه این مهم، نیازمند عزمی ملی و خواستی همگانی است؛ اینکه منابع ملی را به کانال سرمایه‌گذاری هدایت کنیم تا حق آیندگان را هم حفظ کنیم و سهم آنها را هم پیش‌خور نکنیم، نیازمند همراهی و همگامی همه سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران و مجریان است.

صندوق توسعه ملی در مدت قریب به سه سال گذشته سعی بر آن داشته تا این مفهوم را برای تمام ارکان اقتصادی کشور تبیین و تفهیم کند که کارکرد و اساسنامه این صندوق، ایفای نقش در کسوت یک صندوق بین‌نسلی است تا منابع ملی را سرمایه‌گذاری کرده، خلق ثروت و ارزش کند و در نهایت، هم ساکنان امروز و هم اهالی فردا را منتفع سازد؛ اما نه‌تنها شاهد همراهی و همگاهی نبوده؛ بلکه تمام انرژی و ظرفیت‌هایش را صرف آن کرده تا سنگ‌هایی را که پیش پایش نهاده‌اند، بردارد؛ آن‌هم برای آینده فرزندان این سرزمین. افق روشن صندوق توسعه ملی که با عنوان حکمرانی نوین مطرح شد و چشم‌اندازش وصول مطالبات ملی و معوق و هدایت در راستای ارزش‌آفرینی برای مردم ایران بوده، امروز به جنگی فرسایشی بدل شده است‌.

و اما در میانه این کشمکش، آنچه ذبح می‌شود، منفعت مردم ایران ‌ است و بدون‌تردید برنده بازی، همسایگانی هستند که از تعلل و بی‌عملی ما سود می‌برند؛ سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در میادین مشترک نفت و گاز به منظور افزایش برداشت از منابعی که همسایه با تمام توان و ظرفیت از آن برداشت می‌کند، فرصت طلایی برای خلق ثروت و افزایش سرمایه و منابع ملی بود؛ فرصتی که با تنگ‌نظری و بخشی‌نگری به اضمحلال رفت و تنها کشورهایی را که با آنها میادین مشترک داریم، شادمان کرد.

کشوری مانند قطر که میدان گازی پارس جنوبی را با ما به اشتراک دارد، نه‌تنها با تمام توان و ظرفیت در حال برداشت است؛ بلکه همواره و هرروزه سرمایه‌گذاری در این میدان را افزون می‌کند تا کاهش افت فشار در پی برداشت‌ مستمر، حجم تولید و صادرات‌شان را کاهش ندهد؛ اما ما در این سوی مرز تنها اقدامات آنها را به نظاره نشسته‌ایم و قدم از قدم برنمی‌داریم. بحمدالله توجیه‌ها و بهانه‌ها جور است: کشور در شرایط تحریم است و توان سرمایه‌گذاری تازه را نداریم و الخ... . اما صندوق توسعه ملی دقیقا در چنین شرایطی طرحی را ارائه داد که حجم بالایی از سرمایه‌ها را به میادین مشترک نفت و گاز گسیل می‌کرد و حاصلش افزایش برداشت درخورتوجه از میادین بود که هم سرمایه ملی را افزون می‌کرد و هم با پرداخت سهم دولت، گشایشی ایجاد می‌کرد و مرهمی می‌شد بر اقتصاد ملی؛ اما حیف و صد حیف که منفعت ملی فدای بخشی‌نگری شد.

23302

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901962